✍️آگاه باشید که اگر اتفاق این لحظه به مرکزتان راه پیدا کرده، شما هشیاری جسمی پیدا خواهید کرد و عقل من‌ذهنی غالب خواهد شد، بنابراین تکرار ابیاتِ مولانا به شما کمک می‌کند؛ در این حالت می‌توانید از ابیات زیادی کمک بگیرید تا هشیاری‌تان را بالا نگه دارید و تیز باشید، زیرا آن‌چه که ذهنتان نشان می‌دهد، این خاصیت را دارد که همین الآن به مرکزتان بیاید، فکرتان را عوض کند و شما را خشمگین کند، پس شما می‌توانید لحظه‌به‌لحظه هشیارانه خودتان را اداره کنید، و نگذارید من‌ذهنی شما را اسیر کند.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️ما یک من‌ذهنی داریم که در این لحظه مقاومت و قضاوت دارد و همواره گردن‌کِشی می‌کند، وقتی به‌صورت من‌ذهنی بلند می‌شویم و این تصویر ذهنی با ماست، درِ خدا باز نمی‌شود، اما اگر با فضاگشایی مرکزمان را عدم کنیم، درِ خدا باز می‌شود.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️ما که از جنس جسم هستیم، نسبت به الست یا اصلمان بی‌وفا هستیم، اگر درک کنیم آن چیزی که ذهنمان نشان می‌دهد، مهم نیست و چیزها نتوانند به مرکزمان بیایند ما باوفا شده و از جنس خدا می‌شویم. اَلَست یا جنس اصلی‌مان احتیاج به چیزی که ذهن نشان می‌دهد ندارد.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️بعد از آشنایی با آموزش‌های مولانا متوجه می‌شویم که لازم نیست آینده‌مان امتداد گذشته‌مان باشد، ما می‌توانیم فضا را باز کرده و به خداوند وفا کنیم، به‌صورت زندگی روی خودمان قائم شویم و آینده‌مان را جور دیگری بسازیم.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️یکی از توهم‌هایی که من‌ذهنی به ما تحمیل می‌کند پشیمانی است. شما باید یک چیز را خوب بدانید، هر تصمیمی که با من‌ذهنی در گذشته می‌گرفتید، باز هم برایتان درد و مسئله ایجاد می‌شد، بنابراین مسائل، موانع و دردهای شما به این دلیل نیست که شما در انتخاب اشتباه کرده‌اید، علتش این است که به‌جای فضاگشایی با من‌ذهنی و با انقباض انجام داده‌اید. به‌جای پشیمانی تصمیم بگیرید از سلطۀ من‌ذهنی خارج شوید، زیرا هر انتخابی با من‌ذهنی به درد، مسئله و مانع ختم می‌شود. به‌طور مثال می‌گویید، اگر خارج از کشور زندگی می‌کردم یا با شخص دیگری ازدواج می‌کردم، خوشبخت می‌شدم، شما اگر هر کشور دیگری هم بودید، یا با شخص دیگری هم ازدواج می‌کردید، باز با من‌ذهنی‌تان در آن‌جا هم مسئله ایجاد می‌کردید و به‌نوعی دیگر واکنش نشان می‌دادید.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️شما باید دائماً مراقب بالا آمدن پندار کمال، ناموس و درد در خودتان باشید. اگر کسی حرفی می‌زند به شما برمی‌خورد، پس زمان خَم شدن، کوتاه آمدن و فضاگشایی شما است. هر دردی نشانۀ این است که شما مشکلی دارید، همانیده هستید و چیزی که ذهنتان نشان می‌داده به مرکزتان آمده، پس باید متعهدانه روی خودتان کار کنید.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️بعضی‌ها عادت به مسئله‌سازی دارند، نمی‌توانند نرم از کنار چالش‌ها رد بشوند، باید با آن‌ها برخورد کنند، مسئله درست کنند، وقتشان تلف شود و عصبانی شوند. شما این‌گونه نباشید. همیشه به خودتان یادآوری کنید هر دردی که بالا می‌آید، به من القا می‌کند که نیاز به خداوند دارم، باید فضاگشایی کنم و با او زندگی کنم، زندگی بدون خداوند امکان ندارد.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️شما نباید اتفاق این لحظه را که ذهنتان نشان می‌دهد مهم‌تر از فضاگشایی بدانید. باید آگاه باشیم آن چیزی که متعلق به این دنیاست، بهتر از خداوند نیست، بنابراین از زندگی عذرخواهی می‌کنیم. عذرخواهی واقعی به این معناست که فضا را باز می‌کنیم، به این لحظه برمی‌گردیم و دیگر آن چیزی که ذهنمان نشان می‌دهد، برایمان مهم نیست؛ بلکه فضاگشایی مهم است.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️شما شکرگزار هستید که می‌توانید مرکزتان را عدم کنید و دوباره به زندگی وصل شوید، می‌دانید تبدیل و تغییر چیزها در بیرون به صبر احتیاج دارد. صبر غیر از شتاب من‌ذهنی است. وقتی شما فضا را باز و مرکزتان را عدم می‌کنید راحت‌تر می‌توانید صبر کنید، زیرا تبدیل هشیاری ما زمانِ خودش را دارد و به‌وسیلۀ زندگی صورت می‌گیرد؛ مثل شکوفایی و تبدیل یک غنچه به گل سرخ که ممکن است ده روز طول بکشد و ما به‌هیچ‌وجه نمی‌توانیم دخالتی در این کار داشته باشیم.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️وقتی این لحظه را با فضاگشایی و عدم کردن مرکز شروع می‌کنیم، پس از مدتی می‌بینیم که شادی بی‌سبب از اعماق ما بالا می‌آید و زندگی از طریق ما فکرهای جدید خلق می‌کند که همان صُنع زندگی یا آفرینندگی است و از طریق ما صورت می‌گیرد. وقتی صُنع شروع می‌شود، نشانۀ این است که فضا به‌اندازۀ کافی باز شده‌است.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️یکی از موانع بزرگ پیشرفت همۀ ما در این راه معنوی قرین است. ما باید مراقب قرین باشیم. قرین می‌تواند انسان‌ها، برنامۀ تلویزیونی یا کتاب باشد. هر‌چیزی که در طی شبانه‌روز با آن همراه می‌شویم، قرین ماست. بهترین و اصلی‌ترین قرین ما خداوند است. ما باید با او قرین بشویم.
------------------------------------------------------------------------------------------------