✍️مولانا می‌گوید تمام آن چیزهایی که ذهن ما نشان می‌دهد، مانند خس یا برگ کاه بی‌اهمیت و بی‌ارزش‌اند، زیرا همگی آفل هستند؛ یعنی این‌طوری نیست که بگوییم بعضی چیزها بی‌اهمیت هستند، ولی بعضی چیزها بااهمیت هستند و می‌توانند به مرکز ما بیایند، بنابراین شایسته نیست که مرکز عدم و فضای گشوده‌شده را رها کنیم و به‌جای خداوند خسان را در مرکزمان قرار دهیم.
مولوی، دیوان شمس، غزل شمارۀ ۲۸۷۴
بمترسان دلِ خود را تو به تهدیدِ خسان
که نشاید که خسان را به یکی خس بخری
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️اگر تمام تمرکز و حواسمان را روی زنده شدن به خداوند که منظور اصلی ماست نگذاریم، دراین‌صورت نمی‌توانیم در این جهان خوشبخت شویم، جان سالم به‌در نمی‌بریم و به حضور زنده نمی‌شویم.
مولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۲۸۷۴
حیله می‌کرد دلم، تا ز غمش سَر ببُرد
گفتم ای ابله اگر سَر ببُری، سِر نبَری
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️خداوند هزاران بار به ما چپ نگریسته‌است؛ چالش‌ها، سختی‌ها و بی‌مرادی‌ها چپ نگاه کردنِ او به ماست و می‌خواهد به ما بگوید که چرا با سبب‌سازی عمل می‌کنید، مرکزتان جسم است و مرا نمی‌بینید؟ به‌صورت فردی بدنمان درست کار نمی‌کند، خوابمان نمی‌برد، در روابط و کارهایمان شکست خورده‌ایم. به‌صورت جمعی هم چندین بار تا به حال به ما چپ نگریسته؛ به‌طور مثال دو بار جنگ جهانی کرده‌ایم، ولی عبرت نمی‌گیریم و به این چپ نگاه کردن خداوند توجه نمی‌کنیم.
مولوی، دیوان شمس، غزل شمارۀ ۲۸۷۴
شمسِ تبریز، خیالت سویِ من کژ نگریست
رفتم از دست و بگفتم که چه شیرین‌نظری
✍️اگر ما بتوانیم به مردم دنیا بگوییم یک منبعی مثل مولانا هست، بیایید به مولانا توجه کنید ببینید مولانا چه می‌گوید و همه‌مان جمع شویم و تمرکزمان روی خودمان باشد، می‌توانیم دست‌به‌دست هم بدهیم و دنیا را عوض کنیم، ولی با من‌ذهنی نمی‌شود زندگی فردی و همین‌طور دنیا را اداره کرد.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️ناموس چیست؟
ناموس حیثیت بدلی من‌ذهنی است که به‌صورت پندار کمال جلوه‌گر می‌شود، «وقتی ناموس بدلی داریم برای ما مهم است مردم در مورد ما چگونه فکر می‌کنند و فکر می‌کنیم خیلی عاقل و زیرک هستیم، همه ما را تأیید می‌کنند و می‌گویند فقط تو می‌دانی و اگر به حرفِ ما عمل نکنند تنبیه‌شان می‌کنیم». باید از خودمان سؤال کنیم آیا ناموس اصلی همین ناموس بدلی من‌ذهنی است یا زنده شدن به بی‌نهایت خداوند؟
مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۱۴
علّتی بتّر ز پندارِ کمال
نیست اندر جانِ تو ای ذُودَلال
ذُودَلال: صاحبِ ناز و کرشمه
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️تفاوت «زندگی عینی» و «زندگی ذهنی»:
زندگی عینی یعنی این لحظۀ ابدی و زنده شدن به خدا، اما زندگی ذهنی با فکر ساخته شده‌است و در زمان مجازی گذشته و آینده کار می‌کند که اصلاً وجود ندارد.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️قضاوت چیست؟
«قضاوت» یعنی ما در این لحظه تشخیص می‌دهیم که همانیدگی‌‌های ما در حال زیاد شدن هستند یا کمتر شدن؟ اگر زیادتر می‌شوند خوب است و اگر کمتر می‌شوند بد است. این قضاوت با قضاوت زندگی که از قضا و کن‌فکان می‌آید و صلاح ما را می‌داند، تفاوت بسیاری دارد.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️مقاومت چیست؟
مقاومت یعنی ما از هر چیزی که ذهنمان نشان می‌دهد زندگی می‌خواهیم و برای ما مهم است، زیرا تصور می‌کنیم آن وضعیت به ما زندگی می‌دهد. مثلاً ما از پولمان زندگی و هویت می‌خواهیم و به پولمان می‌گوییم «بگو من چه کسی هستم؟!» درحالی‌که پول نمی‌تواند به ما بگوید که از جنس خدا هستیم، بلکه می‌گوید «تو پول هستی، حرص و شهوت داشته باش و قدرت‌پرست، مقام‌پرست، زمان‌پرست و آدم‌پرست باش.»
------------------------------------------------------------------------------------------------