✍️وقتی لحظه‌به‌لحظه فضا را باز و مرکز را عدم می‌کنم در آن فضای گشوده‌شده، به‌صورت ذرّه در حال سجده یعنی تسلیم هستم، من‌ذهنی را صفر کرده و آرام‌آرام، سجده‌کنان به‌سوی تو می‌آیم تا خاک درت شوم، در این حالت است که کمک و یاری‌گر تو می‌شوم.
هر کس یار زندگی باشد و به زندگی ارتعاش کند، وقتی از کنار مردم رد می‌شود، زندگی را در آن‌ها به ارتعاش درمی‌آورد، ولی اگر از جنس من‌ذهنی باشد، وقتی از پهلوی یکی رد می‌شود از طریق قرین خشم را در او به‌وجود می‌آورد. اگر شما در مردم درد به‌وجود می‌آورید، یاری‌گر خداوند نیستید، چون زندگی از جنس شادی و آرامش است، از جنس زندگیِ زنده است.
مولوی، دیوان شمس، غزل شمارۀ ۴۲
ذرّه به ذرّه برِ تو، سجده‌کنان بر درِ تو
چاکر و یاری‌گرِ تو، آه چه یاری صنما
یاری‌گر: یاری‌کننده، مساعد و موافق
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️در این لحظه دو جور می‌شود سجده کرد: یا به آن چیزی که ذهنتان نشان می‌دهد که یک چیز آفل یا یک وضعیت است، سجده می‌کنید، دراین‌صورت تسلیم آن می‌شوید و آن وضعیت به مرکزتان می‌آید که این غلط است؛ یا فضاگشایی می‌کنید و مرکزتان عدم می‌شود، به خدا سجده می‌کنید، یعنی تسلیم خداوند می‌شوید، این درست است.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️«تسلیم» پذیرش اتفاق این لحظه است قبل از قضاوت که ما را از جنس هشیاری اولیه می‌کند.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️تعظیم خدا یعنی باز شدن فضای درون، لحظه‌به‌لحظه فضاگشایی کردن، به‌عبارتی من با تعظیم خدا تسلیم می‌شوم و اصلم را بزرگ می‌کنم که با این کار من‌ذهنی کوچک و خوار می‌شود، این‌قدر ادامه می‌دهم تا من‌ذهنی‌ام کاملاً صفر شود.
مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۰۰۸
چیست تعظیمِ خدا افراشتن؟
خویشتن را خوار و خاکی داشتن
تعظیم: بزرگ‌داشت، به عظمتِ خداوند پی بردن
✍️وقتی چیزی به مرکزت می‌آید و منقبض می‌شوی، باید برای آن چاره‌ای بیندیشی، چاره‌اش انبساط و عمل نکردن با من‌ذهنی است، چاره‌اش فهمیدن این مطلب است که در حال خراب کردن زندگی‌ات هستی، خرابی از ریشۀ بد من‌ذهنی و مرکز غلط می‌روید و زندگی‌ات را نابود خواهد کرد.
مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۳۶۲
قبض دیدی چارۀ آن قبض کن
زآنکه سَرها جمله می‌روید زِ بُن
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️اگر منبسط شدی، بسطِ خود را آب دِه، باز هم منبسط شو، فضایِ درونت را بیشتر و بیشتر باز کن، بگذار آب زندگی در درونت جاری شود که انعکاسش در بیرون میوه‌های خوب مثلِ شادی بی‌سبب، آرامش، عشق و ارتعاش به زندگی است، آن‌ها را با دوستانت شریک شو و با فضاگشایی با مردم برخورد کن.
مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۳۶۳
بسط دیدی بسط خود را آب دِه
چون بر آید میوه با اصحاب دِه
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️اگر می‌خواهید که از جنس زندگی باشید، کینه نداشته باشید. کسی که در مرکزش کینه، رنجش و دردهای مختلفی مثل حسادت، تنگ‌نظری و ترس دارد، پس در ذهن است، همچنین بعضی چیزها او را فوراً خشمگین می‌کند، از بعضی آدم‌ها بدش می‌آید، خوبی‌شان را نمی‌خواهد، پس چنین شخصی کینه دارد. کسی که من‌ذهنی دارد، نمی‌شود کینه نداشته باشد، ولی مولانا دارد به ما کمک می‌کند و می‌گوید خداوند بی‌کینه است، تو هم که امتداد او و از جنس اَلَست هستی، باید بی‌کینه باشی.
✍️بینش من‌ذهنی غلط است، شما با آموزش مولانا می‌خواهید بینشتان را درست کنید، اگر در چند مورد بینش شما درست شود، خواهید دید که این کار به شما کمک می‌کند تا عیب‌های خود را شناسایی کرده و آن‌ها را درست کنید، وقتی چند بینش درست داشته باشید، مثلاً مولانا می‌گوید بی‌کینه باشید، وقتی می‌خواهید برنجید، یک‌دفعه یادتان می‌افتد که این کار غلط است و نمی‌رنجید.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️اگر می‌خواهید این برنامه روی شما اثر بگذارد، باید طبق طرح برنامه پیش بروید، ابیات را پشت‌سرهم بخوانید و تکرار کنید، با تکرار ابیات چراغ‌هایی در درون شما روشن می‌شود، این چراغ‌ها کمک می‌کنند که راه را درست ببینید و نلغزید، هر کسی باید این کار را روی خودش انجام بدهد، تقلید نکند و ابیات را برای خودش تکرار کند.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️ما ابیات تکراری را عمداً تکرار می‌کنیم، الآن دیگر دنبال این نیستیم که حتماً به شما یک بیت جدید یاد بدهیم، بلکه هدفمان این است که شما از مولانا و اشعار او استفادۀ ابزاری کنید. بگویید این بیت را من می‌خوانم، این‌جای زندگی‌ام را درست می‌کنم، این عینک غلط را درمی‌آورم، این بینش را عوض می‌کنم. خواندن این ابیات در جهان فرم که جذب همانیدگی‌ها هستم و در فکرها و دردهایم گم شده‌ام، به من کمک می‌کنند.
------------------------------------------------------------------------------------------------
✍️اگر در بین شما کسی هست که مثلاً حداقل صد بیت روی کاغذ ننوشته و آن‌ها را به‌صورت طرح درنیاورده، ابیات را نمی‌خواند و هر روز تکرار نمی‌کند، ایرادهای خودش را نمی‌بیند و در آگاهی خودش نگه نمی‌دارد، از این برنامه درست استفاده نمی‌کند.