✍️نکته:
مولانا برای ورود به فضای یکتایی دارویی به‌نام «نیستی» دارد. یعنی هرچه بیشتر به منِ ذهنی و منیت خودت نیست شوی، لیاقت بیشتری پیدا می‌کنی تا خداوند بیشتر روی شما کار کند.
✍️تجربه شخصی:
در باشگاه مشغول ورزش کردن بودم و مرتب گوشواره‌هایم را چک می‌کردم که سر جایشان باشند. همان لحظه زندگی در گوشم گفت آیا آن گوهر و الماس وجودی و روح شریف خود را نیز بررسی می‌کنی؟
در سورهٔ اسراء، آیهٔ ۱۴ آمده‌است که حساب‌رَسِ خودت باش قبل از این‌که حساب‌رَسی بیاید:
«اقْرَأْ كِتَابَكَ كَفَى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا.»
«نامه ات را بخوان، كافى است كه امروز خودت حساب‌رَس خود باشى.»
(قرآن کریم، سورهٔ اسراء (۱۷)، آیهٔ ۱۴)
✍️نکته:
ما باید لحظه‌به‌لحظه و آگاهانه فضاگشایی کنیم تا چشم مازاغمان باز شود. ما باید همیشه از فضای حضورمان حفاظت کنیم؛ حفاظت از فضای حضور خواندن این ابیات مولاناست. ما باید هر لحظه حواسمان باشد که ببینیم این لحظه فکر و عملمان از کدام فضا می‌آید. زندگی دو قدم است. یک قدم فضاگشایی و یک قدم چشمِ مازاغ است.
دید بس نادرگیاهی سبز و تَر
می‌رُبود آن سبزی‌اش نور از بَصَر
(مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۳۷۴)
گیاهِ من ذهنی شبیه گیاهان دیگر نیست، زیرا گیاهان دیگر هر کدام از چیزی ساخته شده‌اند، اما این گیاه وجود واقعی ندارد و از فکر و توهم و خیالات ساخته شده و در بیرون نظیرش دیده نمی‌شود. اگر ما تا به حال متوجه منِ ذهنیمان نشده‌ایم و از او نپرسیده‌ایم که این‌جا چکار می‌کند و چه‌کاره است تقصیر خودمان است، چون اگر ناظر ذهن شویم او خودش را به ما نشان می‌دهد و می‌گوید چه‌کاره است. منِ ذهنی برای خرابکاری عجله دارد و لحظه‌ای صبر نمی‌کند. بنابراین اگر ما ناظر و شاهد ذهنمان نباشیم او هر لحظه و بدون فوت وقت رشد می‌کند و خرابی و ویرانی به بار می‌آورد.
✍️نکته:
ما در منِ ذهنی دچار خشم و غضب می‌شویم برای این‌که لذت ویرانی را از دست ندهیم. بنابراین با سرعت و عجله شروع به اقدام خرابکارانه و نابودی خود و دیگران می‌کنیم.
✍️نکته:
آیا تا به حال با فضاگشایی از جنس سلیمان شده‌ایم تا بتوانیم منِ ذهنیمان را ببینیم؟ آیا متوجه شده‌ایم که ذهن انرژی زندهٔ زندگی ما را می‌دزدد یا با سبب‌سازی و بهانه‌سازی به او خوراک می‌دهیم و تغذیه‌اش می‌کنیم؟