نکات پیغام های تلفنی برنامه ۱-۱۰۰۸قسمت هفتم

✍️تجربه شخصی:

پنج سال است به گنج حضور گوش می‌کنم. در ابتدا خود را انسانی معنوی می‌دانستم، بعد که روی خودم کار کردم، دیدم پندار کمال و حسادت دارم، چون منِ ذهنی بسیار قوی‌ای داشتم.

نکته: ما قبل از شروع به کار روی خود، می‌گوییم من کامل هستم.

ای بسا سرمستِ نار و نارجو

خویشتن را نورِ مطلق داند او

مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۱۳۶۶

بسیاری از مردم که سرمست درد هستند و‌ درد را پخش و جست‌‌وجو می‌‌کنند، و خود را نور خدا می‌دانند!

جز مگر بندهٔ خدا، یا جذبِ حق

با رَهَش آرَد، بگرداند ورق

مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۱۳۶۷

تا بداند که این منِ‌ ذهنی است، خیالی آتشین و پر از درد است که در راه رسیدن به خدا موقتی و عاریتی بوده ولی او این
منِ ذهنی را تا الآن ادامه داده‌است.

✍️تجربه شخصی:

قبلاً فرق بین عشق و همانیدگی را نمی‌دانستم، الآن با گنج حضور معنی عشق به خدا و عشق به خانواده را درک می‌کنم. زندگی برایم طور دیگری شده، زندگی برایم عین بهشت شده‌است.

نکته: اگر ما این لحظه خدا یا راهنمای معنوی یا مردم را امتحان کنیم، از اصلمان قطع شده و تبدیل به خرّوب می‌شویم. چارهٔ هر سه امتحان این‌ است که فضاگشایی کنیم و با عجزِ تمام از زندگی بخواهیم ما را از وسوسۀ این امتحان نجات دهد. مولانا می‌گوید کی بنده جرئت دارد خدا را امتحان کند؟ این خداوند است که هر لحظه ما را امتحان می‌کند تا ببیند از جنس او شده‌ایم یا هنوز دنبال پندار کمال و ناموس و درد هستیم. اگر در اطراف اتفاق این لحظه فضا باز کنیم، داریم در امتحان قبول می‌شویم، اما ذره‌ای مقاومت، قضاوت و خارج شدن از حالت خاموشی و رضا همه به این معنی است که ما خدا را امتحان کرده‌ایم و در امتحانِ او هم رفوزه شده‌ایم. هر زمان که دیدیم بیت‌ها را تکرار نمی‌کنیم، با عقل محدود خود فکر و عمل می‌کنیم و یا وقتی بیتی بالا می‌آید اما طبق آن عمل نمی‌کنیم، داریم پیر را امتحان می‌کنیم. در این صورت خودمان امتحان می‌شویم. امتحانی که خیلی رایج است و ما حق مسلّم خود می‌دانیم این است که هر کسی مخصوصاً عزیزانمان را امتحان کنیم. حتی در حد امتحان هم نمانده بلکه آن‌ها را حبر و سنی و کنترل کرده و در کارهایشان دخالت می‌کنیم! هرگاه ذره‌ای از تمرکز ما روی دیگران رود، عیب ببینیم یا فکر کنیم دیگری باید تغییر کند تا زندگی ما عوض شود، داریم آن‌ها را امتحان می‌کنیم. اگر کسی خود را امتحان کند، از امتحان دیگران فارغ می‌شود، چون می‌بیند چقدر همانیدگی و درد دارد. آن‌گاه با همهٔ توان می‌کوشد تا خود را اصلاح کند.